Η ιστορία του χορευτικού στη Παραμυθιά ξεκινάει τη δεκαετία του '60 δειλά, δειλά με τα παιδιά των τελευταίων τάξεων του Γυμνασίου (είχε έρθει ο Νέστωρας Μάτσας με τον αδερφό του στα μέσα της δεκαετίας του '70 είχαν κάνει μία εκπομπή-ντοκυμαντέρ για την Ε.Ι.Ρ.Τ. και είχε χορέψει το χορευτικό στη πλατεία επάνω από τα Τ.Ε.Α.) χορεύοντας μόνο στις εθνικές επετείους τοπικά έως που στα μέσα περίπου της δεκαετείας του '70 γίνεται χορευτικό στο παλιό πλέον Γυμνάσιο Παραμυθιάς όπου λειτουργεί Ν.Ε.Λ.Ε. ( Νομαρχιακή Επιτροπή Λαϊκής Επιμόρφωσης) με επίσημα πλέον Δάσκαλο παραδοσιακών χορών, ιδρύοντας σταδιακά τμήματα όλων των ηλικιών. Ίσως το <μεγάλο> χορευτικό τότε και η εξέλιξή του έως στα τέλη της δεκαετείας του '80 ήταν ότι καλύτερο έχει να επιδείξη σα χορευτικό η Παραμυθιά. Μετά το χορευτικό μεταστεγάζεται στο Φ.Ο.Π. όπου κα συνεχίζει έως στα τέλη της δεκαετείας του '90 την ένδοξη και άψογη παρουσία του όχι μόνο τοπικά άλλα και σε όλη την Ελλάδα. Κάπου εκεί ξεκινάει η φθίνουσα πορεία με αποκορύφωμα την τελευταία εμφάνιση στις Γιορτές Σουλίου στη Παραμυθιά. Ο καλύτερος όρος-έκφραση που μπορώ να χρησιμοποήσω είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ. (ευτυχώς το paramythia-online έκοψε από το βίντεο αρκετά) Επειδή ήμουν μέλος γιά αρκετά χρόνια του χορευτικού θλίβομαι πραγματικά με το θέαμα αυτό και πιστεύω ότι το μέλος του Δ.Σ. του Φ.Ο.Π. που έχει μακρόχρονη εμπειρεία σα χορευτής και δάσκαλος να αναλάβει πρωτοβουλία και να διαλύσει αυτό το συνονθύλευμα, ειδικά στους άντρες, να στείλει σπίτι του το δάσκαλο και να προσλάβει έναν ντόπιο από τη περιοχή είτε γυμναστή με ειδικότητα στους παραδοσιακούς χορούς ή κάποιον που να ξέρει πολύ καλά το αντικείμενο γιά να ξεκινήσει από την αρχή και μακροπρόθεσμα κάτι καλό.