τον τελευταίο καιρό και με αφορμή το όνομα του Δήμου, ακούγεται όλο και περισσότερο πως οι Παραμυθιώτες εξαρτώνται από τα χωριά. και μάλιστα όσοι το λένε αυτό έχουν εκβιαστικό ύφος, του τύπου καθιστε καλά εκεί στην Παραμυθιά γιατί αν δεν ψωνίσουμε εμείς θα καταστραφείτε. και το ασπάστηκε και η δήμαρχος αυτό έτσι επιπόλαια που τάχα είναι πια Παραμυθιώτισσα. για να πουμε μερικές αλήθεις λοιπόν:

σε μία καταμέτρηση που έκανα στις επιχειρήσεις εντος των ορίων της πόλεως της Παραμυθιάς έχουμε περίπου 160 επιχειρήσεις (με αποκλιση +-5%). Από αυτούς, Παραμυθιώτες δεύτερης γενιάς είναι μόνο οι 50, οι υπόλοιποι 110, το 68% δηλαδή των επαγγελματιών είναι από χωρία που έχουν έρθει τα τελευταία 30 χρόνια.

ποιοι ζουν λοιπον από τα χωριά? τα δικά τους παιδιά. και πως ζουν? χαρην της Παραμυθιάς που τους εδωσε την ευκαιρία να σταθούν σε μια οργανωμενη και μεγαλη αγορά.  ας απολογηθούν λοιπον όλοι αυτοί που χρησιμοποιούν αυτό το αθλιο επιχείρημα, ας εξηγήσουν στα δικά τους παιδιά  για ποιο λόγο τρέφουν τόσο μίσος για την Παραμυθιά.

τι θα γινόταν αν εκλειναν τα καταστήματα τους αυτά τα παιδιά από τα χωρία, θα πεινούσαν οι Παραμυθιώτες? ή θα εμεναν ανεργα τα δικά τους παιδιά απο τα χωρία τους? 110 οικογένειες, τα παιδιά τους τα αδέρφια τους οι φίλοι τους θα έμεναν ανεργοι.

οι Παραμυθιώτες πάντως θα αντιμετώπιζαν μικρότερο ανταγωνισμό, μεγαλύτερη πίτα από την αγορά και περισσότερα κέρδη. και αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός πως παρά την αγορά που υπάρχει στο γαρδίκι, πολλοί από αυτούς έρχονται στην Παραμυθιά γιατι υπάρχει καλύτερη αγορά, και γιατί πολλά επαγγέλματα στην Παραμυθιά πηγαίνουν από γενιά σε γενιά, αφού είναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ. δεν επιβιώνουν με αγροτικές επιδοτήσεις, απλήρωτα ενοικια, κλεμμένο ρεύμα και ΟΓΑ αντί για ΤΕΒΕ όπως στο γαρδίκι.

προς θεού, δεν θέλω να είναι διχαστικός, όχι. διχάζουν όσοι χρησιμοποιούν αυτο το αθλιο επιχειρημα επειδή μισουν την Παραμυθιά. τους δικαιολογω λιγάκι, γιατί μπορεί κάποτε σαν παιδιά να ήταν καρπαζοεισπράκτορες. μέχρις εδώ όμως. δεν μας κανουν χάρη τα χωριά και ουτε τους κάνουμε. στην Παραμυθιά απλά γίνεται δικαιο εμποριο. γιατί αυτή έιναι η Παραμυθιά. η μεγάλη Παραμυθιά όπου κερδιζαν και κερδίζουν πάντα όλοι, εμποροι, παραγωγοί και πελατες. πάντα τίμια. εδώ δεν είμαστε κατσαπλιάδες. είμαστε το απόλυτο εμπορικό κέντρο με τεράστιο περιθώριο αναπτυξης.  όπου οι παραγωγοί συναντουν τους καταναλωτές αιώνες τώρα. 

όταν το καταλάβουν όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι θα δουμε ασπρη μερα όλοι μας. μια μεγάλη παραμυθιά, σημαίνει δυνατή περιφέρεια. καλα θα κανουν οι βλάκες αυτοί που θελουν να μας εκβιάζουν να καταλάβουν πως ο "καλλικράτης" και οι απογονοί του θα καθαρίσουν πολλά χωριουδάκια με πρώτα πρώτα αυτά του Σουλίου, που εχουν ελάχιστο πληθυσμό, χωρίς υποδομές, και τους είναι πολύ ευκολο να το κάνουν αφού ο ηρωισμός του Σουλίου αμφισβητείται ιστορικά από πολλούς ερευνητές. 

αφήστε λοιπόν τις κοκκορομαχίες και σκεφτείτε το αυριο. θέλει σχεδιο, και πυρηνας του σχεδίου αυτού είναι η Παραμυθιά. και καποιοι το έχουμε. σιγουρα παντως οχι οσοι θα σας ζητησουν την ψηφο σε μερικους μηνες.